De familie Backer is groot. Oma Cathrien en opa Dirk zijn eind zeventig en onlangs getrouwd. Zij en de (klein)kinderen uit hun wederzijdse gezinnen hebben af en toe hulp van de notaris nodig. Hun herkenbare situaties lees je hier.

Huis kwijt als partner overlijdt?

Toen Margots moeder hertrouwde met Dirk, had ze alles goed vastgelegd bij de notaris. Het zette Margot (52) aan het denken. Zijzelf woonde samen. Het huis was van haar vriend Toon. Ze hadden weliswaar even snel een samenlevingscontract gemaakt toen ze net gingen samenwonen, maar stel dat Toon overleed, mocht zij er dan gewoon blijven wonen?

 ‘Toon, voel jij je wel goed?’ vroeg Margot op een zaterdagochtend. Haar vriend keek haar lachend aan. ‘Ja hoor, prima. Maar jij dan?’

‘Ik ook. Maar ineens maak ik me zorgen. Jij werkt zo hard in je bedrijf. En tegenwoordig hoor je steeds vaker dat onze leeftijdsgenoten ineens een hartaanval krijgen, of erger, plotseling overlijden. Stel dat jou dat overkomt – waar ik niet aan moet denken natuurlijk – wat gebeurt er dan met ons huis, onze spullen, en met mij? We hebben het maar beperkt op papier staan. Vandaar mijn vraag.’

‘Ik voel me gelukkig kiplekker, maar ik snap je zorg.’ Hij beloofde een en ander te googelen en een dag later samen te bespreken.

‘Langstlevende’

Op zondagavond gingen ze er eens voor zitten. Het was gecompliceerder dan Toon had gedacht. En dat had te maken met zijn kinderen uit een vorig huwelijk. ‘Ik ben erachter gekomen dat jij niet mijn erfgenaam bent, lieverd. Ik dacht van wel, vanwege ons samenlevingscontract. Maar het blijkt dat mijn kinderen automatisch erfgenaam zijn van mijn bezit.’

Margot schrok. ‘Dus als jij sterft, krijg ik niets, ook het huis niet? Kan ik dan in theorie op straat komen te staan?’

‘In theorie wel. Maar met een testament is het te voorkomen.’

Margot: ‘Ik kan me ook best voorstellen dat je wilt dat de nalatenschap naar jouw kinderen gaat. Alleen wil ik wel graag hier blijven wonen.’

‘Ja, begrijpelijk,’ vond Toon.

Maar het was nog niet zo simpel. Hij had gelezen dat zelfs bij stellen zonder kinderen het huis niet naar de achterblijvende partner gaat, maar naar (indien nog levende) ouders van de overledene.

Toverwoord: testament

In zijn geval waren er dus wel kinderen. Interessant was de informatie over ‘vruchtgebruik’. Daarmee krijgt de achterblijvende partner recht om gebruik te maken van het huis en overige nalatenschap. De kinderen erven het uiteindelijk.

‘Ik kan laten vastleggen wanneer dat vruchtgebruik eindigt; bijvoorbeeld als jij overlijdt, hertrouwt of naar een verzorgingshuis gaat,’ verklaarde Toon.

Het stelde Margot maar deels gerust. Ze opperde om hun situatie aan een notaris voor te leggen. En die gaf duidelijkheid. Het toverwoord bleek: testament, zoals Toon al eerder zei. ‘Als u niet getrouwd bent, kunt u daarin bepalen wie u wat wilt nalaten en de financiële positie van uw partner beschermen,’ had de notaris gezegd. ‘Bovendien kunt u meteen zaken vastleggen voor uw onderneming, na overlijden. Dat is ook belangrijk.’

Voor Margot gold hetzelfde. Zij kon haar wensen in een eigen testament aangeven. Gezamenlijk één document opstellen kon niet. Wel hebben partners vaak een ‘gelijkluidend’ testament, namelijk als de inhoud grotendeels overeenkomt.

Opgelucht

Ze zouden samen alles grondig gaan doornemen. En hadden alvast een tweede afspraak bij de notaris gemaakt. Nu ze wist dat een en ander werd vastgelegd en ze niet zomaar de woning kwijt kon raken, was Margot opgelucht. ‘Maar,’ grijnsde Toon, ‘voorlopig voel ik me nog goed hoor. Dus ik blijf hier lekker wonen voorlopig. Met jou!’